Durza – Cień, który służył Galbatorixowi. Miał czerwone oczy i takie same włosy oraz skórę naciągniętą, jakby bezpośrednio na kości.
Kiedyś nazywał się Carsaib, należał do plemienia nomadów na Pustyni Hadarackiej, został jednak wygnany za krzywoprzysięstwo ojca, który razem z matką zostali potem zabici przez rozbójników. Życie uratował mu czarnoksiężnik Haeg, który potem przyjął go na naukę. Po zamordowania Haega przez bandytów, wściekły Carsaib wezwał duchy silniejsze od niego, które go opętały. W ten sposób stał się Cieniem. Durza był przywódcą urgali, które potem sprzymierzyły się z Surdą. Miał pod swoją władzą również Ra'zaców. Bronią Durzy był miecz o jasnej klindze na którym widniał długa, pionowa szrama. Pozostawił ją tam Ajihad kiedy podczas walki z Cieniem próbował przebić jego serce.
Durza na rozkaz Galbatorixa próbował przejąć smocze jajo przewożone przez elfkę, Aryę. Gdy mu się to nie udało, uwięził ją. Tuż przed pojmaniem Arya przy pomocy magii wysłała jajo do Kośćca, w którym polował Eragon. Z jaja wykluła się smoczyca Saphira.
Po raz pierwszy Eragon spotkał Durzę w Gil'eadzie, w którym Cień więził elfkę. Podczas starcia Murtagh wystrzelił z łuku strzałę, która trafiła Durzę między oczy. Lecz, jak się później okazało, unicestwiło to tylko jego cielesną powłokę, nie zabijając go. Cienie można bowiem zabić jedynie przeszywając ich serce.
Durza został ostatecznie zabity przez Eragona podczas bitwy o Farthen Dûr w Smoczej Twierdzy pchnięciem miecza otoczonego ogniem prosto w jego serce. Wtedy z ciała Durzy odleciały trzy zjawy, a on sam zniknął – nie miał ciała, pod skórą były tylko wirujące linie ciemności. Przedtem jednak pozostawia na plecach Eragona potężną bliznę, a już po śmierci resztki umysłu czarnoksiężnika próbują opanować umysł młodego Smoczego Jeźdźca lecz wtedy z pomocą Eragonowi przybywa Oromis.