Eragon – znany też jako Cieniobójca i Argetlam (Srebrna Ręka). Syn Seleny i Broma, a także przyrodni brat Murtagha, kuzyn Rorana. Urodził się pod koniec zimy lub na początku wiosny w Carvahall w Dolinie Palancar. Został wychowany przez ciotkę Marian i wuja Garrowa. Prawdopodobnie jego wuj nauczył go strzelać z łuku i polować na zwierzynę.
Na jednym z polowań, gdy miał 15 lat, wziął niebieski kamień, nie wiedząc, że to jest jajo smoka. Z jaja potem wykluła się Saphira i wybrała go na swego Jeźdźca. Eragon ukrywał smoczycę w tajemnicy i opiekował się nią. Pewnego dnia do Carvahall przyjechali nieznajomi i wypytywali się o niebieski kamień. Byli to Ra'zacowie. Saphira, bojąc się o swoje życie, zabiera Eragona na jakąś polanę w Kośćcu. Następnego dnia wracają do domu Garrowa, ale dom jest zniszczony. Młody Jeździec wygrzebuje swojego wuja i próbuje go zanieść do miasta, niestety traci przy tym przytomność. Odzyskuje ją w domu Gertrude – uzdrowicielki. Natomiast jego wuj jest u Horsta, kowala w Carvahall, ale ma wysoką gorączkę. Wkrótce umiera, a Eragon próbuje wydostać się z miasta. Poza miastem zatrzymuje go Brom, który wie, że posiada on smoczycę. Opowiada mu o tym jak znalazł jajo i co się potem wydarzyło. Potem chłopak wraz z Bromem i Saphirą uciekają z miasta w poszukiwaniu Ra'zaców.

Arya (utytułowana Arya Dröttningu) – elfka, która jest księżniczką Ellesméry, a także dyplomatą elfów. Posiada długie czarne włosy, lekko skośne ciemnozielone oczy, jest szczupła, wysoka i ma wytatuowany tatuaż yawë. Córka Islanzadí i Evandara, który zginął w bitwie. Została wybrana na smoczą kurierkę. Świetnie włada mieczem i łukiem, a także magią. Ma ona około 100 lat. Kiedy dała sobie wytatuować yawë, jej matka wygnała ją z dworu Tialdarí. Nie jada mięsa jak każdy elf. Przypuszcza się, że przed śmiercią Faolina była jego partnerką. Zostaje porwana przez złego Cienia, Durzę. Ukazywała się w snach Eragona, który widział ją zamkniętą w celi. Uratował ją w Gil'eadzie razem z Murtaghiem. Potem została zawieziona do Farthen Dûru przez Eragona w towarzystwie Murtagha i Saphiry, aby zostać wyleczona z trucizny Durzy. Jest bardzo piękna i swoją urodą potrafiła zachwycić zwykłych ludzi. Eragon pokochał ją i wyznał jej to podczas Ageti Blödhren, Święta Przysięgi Krwi. Jednak nie odwzajemnia jego uczucia, traktuje go jak przyjaciela. Od tej pory ich stosunki się oziębiły, a sama Arya odjechała z poselstwem do Vardenów. Uczestniczyła w bitwie o Farthen Dûr oraz prawdopodobnie także w Surdzie przeciwko Imperium.

Durza – Cień, który służył Galbatorixowi. Miał czerwone oczy i takie same włosy oraz skórę naciągniętą, jakby bezpośrednio na kości.
Kiedyś nazywał się Carsaib, należał do plemienia nomadów na Pustyni Hadarackiej, został jednak wygnany za krzywoprzysięstwo ojca, który razem z matką zostali potem zabici przez rozbójników. Życie uratował mu czarnoksiężnik Haeg, który potem przyjął go na naukę. Po zamordowania Haega przez bandytów, wściekły Carsaib wezwał duchy silniejsze od niego, które go opętały. W ten sposób stał się Cieniem. Durza był przywódcą urgali, które potem sprzymierzyły się z Surdą. Miał pod swoją władzą również Ra'zaców. Bronią Durzy był miecz o jasnej klindze na którym widniał długa, pionowa szrama. Pozostawił ją tam Ajihad kiedy podczas walki z Cieniem próbował przebić jego serce.
Durza na rozkaz Galbatorixa próbował przejąć smocze jajo przewożone przez elfkę, Aryę. Gdy mu się to nie udało, uwięził ją. Tuż przed pojmaniem Arya przy pomocy magii wysłała jajo do Kośćca, w którym polował Eragon. Z jaja wykluła się smoczyca Saphira.
Po raz pierwszy Eragon spotkał Durzę w Gil'eadzie, w którym Cień więził elfkę. Podczas starcia Murtagh wystrzelił z łuku strzałę, która trafiła Durzę między oczy. Lecz, jak się później okazało, unicestwiło to tylko jego cielesną powłokę, nie zabijając go. Cienie można bowiem zabić jedynie przeszywając ich serce.
Durza został ostatecznie zabity przez Eragona podczas bitwy o Farthen Dûr w Smoczej Twierdzy pchnięciem miecza otoczonego ogniem prosto w jego serce. Wtedy z ciała Durzy odleciały trzy zjawy, a on sam zniknął – nie miał ciała, pod skórą były tylko wirujące linie ciemności. Przedtem jednak pozostawia na plecach Eragona potężną bliznę, a już po śmierci resztki umysłu czarnoksiężnika próbują opanować umysł młodego Smoczego Jeźdźca lecz wtedy z pomocą Eragonowi przybywa Oromis.

szafirowa smoczyca, która na swojego Smoczego Jeźdźca wybrała Eragona. Zwana też Bjartskular (Jasnołuska).
Jak była jajkiem została ukradziona przez Galbatorixa i trzymana w jego pałacu. Varden, który miał na imię Hefring, wykradł jajo, ale gdzieś zniknął. Jajo odnaleźli w tym samym czasie Brom i Morzan. Brom zabił Morzana i zabrał jajo oraz Zar'roca, miecz pokonanego. Smocza kurierka, Arya, transportowała jajo z jednego miasta elfów do drugiego, zanim Durza zaplanował na nią pułapkę. Arya przeniosła jajo za pomocą czarów do Kośćca, gdzie Eragona polował. Chłopak zabrał jajo, myśląc, iż to jest kamień. Potem wykluwa się właśnie dla niego.
Brom przekazał jej kilka informacji, które zdradzi swojemu Jeźdźcowi, gdy będzie to potrzebne. Smok Broma też nazywał się Saphira i był szafirowy. Saphira posiada wiele zdolności magicznych, przemieniła kamienny kurhan w diamentowy grobowiec. Dodatkowo jak każdy smok uwielbia zagadki i jest odrobinę próżna – uwielbia potwierdzenia, że wygląda pięknie i groźnie.

Eragon razem z Roranem zabijają Ra'zaców i uwalniają Katrinę (później okazuje się, że jest ona w ciąży). Niedługo potem Roran i Katrina biorą ślub, którego udziela im Eragon.
Królem krasnoludów zostaje Orik
Murtagh przegrywa walkę z Eragonem, ale udaje mu się uciec.
Eragon wraz z Rhünon tworzy dla siebie miecz, który nazywa „Brisingr”.
Smok Oromisa, Glaedr, wyjawia Eragonowi, że jego prawdziwym ojcem był Brom (miał romans z Seleną), zaś Murtagh to jego przyrodni brat.
W czasie bitwy o miasto Feinster Eragon wraz z Aryą zabijają Cienia Varauga. Eragon go unieruchamia, a Arya zabija, trafiając prosto w serce.
Galbatorix tworzy armię nieczułych na ból ludzi.
Oromis wyjawia Eragonowi, w jaki sposób Galbatorix jest tak potężny. Chodzi o Eldunarí – „serce serc”, będące wspomnieniami i świadomością smoka, którego ciało umarło (Glaedr oddał swoje Eragonowi i Saphirze). Oromis mówi, że Galbatorix może mieć w posiadaniu nawet kilka setek Eldunarí (przypuszcza, że kilka ma także Murtagh).
W czasie zdobywania przez elfy Gil'eadu ginie Oromis (zabija go Galbatorix za pośrednictwem Murtagha). Ciało Glaedra również ginie, lecz pozostaje jego duch, zamknięty w Eldunarí.

Książka zaczyna się śmiercią Ajihada i porwaniem przez urgali Murtagha i bliźniaków , którzy zostają uznani za zmarłych. Przywódcą Vardenów zostaje, wybrana przez Radę Starszych, Nasuada. Eragon, Arya i Orik wyruszają do Du Weldenvarden, do elfów.

Tymczasem na Carvahall napadają wojownicy Galbatorixa i Ra'zaców. Katrina – narzeczona Rorana – zostaje porwana, a Roran postanawia wyruszyć do Nardy, by później wypłynąć do Surdy. Dostaje przydomek "Młotoręki".

Eragon przyjmuje zaproszenie do klanu Hrothgara. W czasie wędrówki odwiedzają Tarnag, a Eragon poznaje religię i bogów krasnoludów w świątyni Celbedeil. Wreszcie dochodzą do Ellesméry, gdzie okazuje się, że Arya jest córką królowej Islanzadí. Eragon spotyka Smoczego Jeźdźca Oromisa, który razem ze swym smokiem Glaedrem uczy go i Saphirę m. in. Pradawnej Mowy, medytacji i magii.

Roran razem z mieszkańcami Carvahall idzie do Nardy, a stamtąd płynie do Teirmu, gdzie spotykają Jeoda, który pomaga im porwać statek i uciec nim do Surdy.

Nasuada poznaje Elvę, dziewczynkę, która, okazuje się, została "pobłogosławiona" przez Eragona, który źle sformułował słowa w pradawnej mowie każąc jej bronić osoby od złego. Ratuje Nasuadę, zaatakowaną przez Draila, należącego do Czarnej Ręki, czyli agentów szpiegujących dla Galbatorixa w Surdzie.

Eragon podczas zajęć u Oromisa stwarza fairth Aryi, co doprowadza ją do szału. Eragon przeprasza ją, ale w czasie trwania Agaetí Blödhren, wyznaje jej miłość. Ona wyrusza do Surdy, a on, gdy dowiaduje się o nadciągającej bitwie, też tam podąża razem z Orikiem.

Eragon w Surdzie spotyka Nasuadę, Angelę z Solembumem, Elvę i Aryę. Do Vardenów przychodzą urgale, którzy chcą pomóc Vardenom. Rozpoczyna się bitwa. Do Surdy przybywają mieszkańcy Carvahall i krasnoludy. Armię Galbatorixa prowadzi Smoczy Jeździec, który okazuje się być Murtaghiem. Zabija on Hrothgara. Informuje on Eragona, że obaj są synami Morzana, o czym mówi w Pradawnej Mowie (nie może kłamać). Bierze on Zar'roca. Roran tymczasem zabija bliźniaków. Murtagh oszczędza Eragona. Bitwa kończy się zwycięstwem Vardenów.

Na jednym z polowań, gdy Eragon miał 15 lat, wziął niebieski kamień, który pojawił się w tajemniczych okolicznościach, nie wiedział, że to jest jajo smoka. Z jaja potem wykluła się szafirowa smoczyca i wybrała go na swego Jeźdźca. Eragon ukrywał smoczycę w tajemnicy i opiekował się nią. Pewnego dnia do Carvahall przyjechali nieznajomi i wypytywali się o niebieski kamień. Byli to Ra'zacowie. Saphira, jego smoczyca, bojąc się o swoje życie i Eragon, zabiera go na jakąś polanę w Kośćcu. Następnego dnia wracają do domu Garrowa, ale budynek jest zniszczony. Młody Jeździec wygrzebuje swojego wuja i próbuje go zanieść do miasta, niestety traci przy tym przytomność. Odzyskuje ją w domu Gertrude, uzdrowicielki w Carvahall. Wuj Garrow też tam jest, ale ma wysoką gorączkę. Wkrótce umiera, a Eragon próbuje wydostać się z miasta. Poza miastem zatrzymuje go Brom, który wie, że posiada on smoczycę. Eragon opowiada mu o tym jak znalazł jajo i co się potem wydarzyło. Potem wraz z Bromem i Saphirą wynoszą się z miasta w poszukiwaniu Ra'zaców. W czasie podróży Brom naucza Eragona walki, najpierw używają patyków, potem mieczy z wyczarowaną .

Eragon i saphira to bardyo dobra

ksiżka.

Saphira

Eragon na Saphirze leciał.

Eragon właśnie zakładał zbroje Zaphira.

zaphira

Pierwszy powrut.

Eragon leciał na Zaphirze.